Οι πηγές ύδρευσης μπορεί να είναι ανοιχτές (επιφανειακές) – ποτάμια, λίμνες, ταμιευτήρες, θάλασσες και υπόγεια – αρτεσιανά και επίγεια πηγάδια, πηγές.
Αρχικά, αναπτύσσεται ένα σχέδιο κεφαλών για την παροχή νερού σε μια βιομηχανική επιχείρηση ή ένα μικρό χωριό. Το νερό από την εισαγωγή νερού ρέει μέσω της βαρύτητας στο παράκτιο πηγάδι και οι αντλίες του πρώτου σταθμού ανύψωσης το αντλούν στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας (κάρτερ, φίλτρο) που βρίσκονται στο κτίριο του αντλιοστασίου δεξαμενή νερού, από όπου τροφοδοτείται από τις αντλίες του δεύτερου σταθμού ανύψωσης μέσω αγωγών πίεσης στη δεξαμενή του πύργου νερού και κατά μήκος της κύριας γραμμής μέχρι το σημείο κατανάλωσης. Ο υδάτινος πύργος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού ή της επιχείρησης.
Η δεξαμενή νερού είναι ρυθμιστής της ροής του νερού: γεμίζει σε ώρες χαμηλής κατανάλωσης και χρησιμεύει ως αποθεματικό σε ώρες υψηλής κατανάλωσης.
Εάν αποδειχθεί ότι είναι δυνατό σε μεγάλο υψόμετρο να παρέχεται η πίεση σχεδιασμού στο δίκτυο χωρίς πύργους, οι δεξαμενές βρίσκονται στο επίπεδο του εδάφους ή υπόγεια.