Εάν συγκρίνουμε την πορσελάνη με άλλα υλικά για το φινίρισμα εσωτερικών και εξωτερικών τοίχων, καθώς και με πλακάκια δαπέδου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό το υλικό έχει υψηλή αντοχή και αντοχή στη φθορά. Η χρήση νέων μεθόδων παραγωγής για το εν λόγω υλικό το καθιστά ισχυρότερο από τους φυσικούς γρανίτες, κάτι που είναι πολύ σημαντικό όταν χρησιμοποιείτε δάπεδα που υπόκεινται σε έντονα φορτία. Ξεχωριστές τεχνολογίες κατασκευής κάνουν το μοτίβο του ομοιόμορφο σε όλο το βάθος του πλακιδίου, έτσι δεν μπορεί να παρατηρηθεί ελαφρά τριβή της επιφάνειας. Ας δούμε τα κύρια τεχνικά χαρακτηριστικά της πορσελάνης.
Αν μιλάμε για αντοχή στη φθορά, εξαρτάται από την επιφανειακή επεξεργασία – απλή ή τζάμια. Όλοι οι τύποι υλικού ελέγχονται για τη σκληρότητα του ανώτερου στρώματος. Έτσι για τα απλά πορσελάνινα κεραμικά είναι 7 μονάδες, ματ – 8, τζάμια – 6. Η σκληρότητα καθορίζεται από την αντίσταση της επιφάνειας του πλακιδίου στην άμμο.
Υπάρχει μια διαίρεση της πορσελάνης από υαλοπίνακα σε κατηγορίες από 1 έως 5 ανάλογα με τις συνθήκες χρήσης. Οι κατηγορίες 1-3 συνιστώνται για φινίρισμα εσωτερικών επιφανειών, βαθμοί 4 και 5 σε σημεία με έντονο φορτίο στην επίστρωση.
Ο κεραμικός γρανίτης είναι ένα πολύ πυκνό υλικό, η μέση πυκνότητα είναι 2400 kg/m³, επομένως η απορρόφηση νερού του είναι ελάχιστη (κλάσματα ενός τοις εκατό), με τη σειρά του, η χαμηλή απορρόφηση νερού αυξάνει την αντοχή του υλικού στον παγετό.
Τα κεραμικά από πορσελάνη ψήνονται σε υψηλές θερμοκρασίες, επομένως είναι ανθεκτικά στη φωτιά κατά τη λειτουργία και δεν φοβούνται τα αλκάλια και τα οξέα – αυτό επιτρέπει στα πλακάκια δαπέδου να χρησιμοποιούνται σε χημικά εργαστήρια.
Ο κεραμικός γρανίτης μπορεί να θεωρηθεί ως φιλικό προς το περιβάλλον υλικό, δεν εκπέμπει επιβλαβείς ουσίες κατά τη λειτουργία, σε αντίθεση με τον γρανίτη, ο οποίος παρουσιάζει ραδιενέργεια.